Η σχεδίαση στο Autocad είναι μια διαδικασία η οποία απαιτεί εξοικείωση και φυσικά κάποιες βασικές γνώσεις σχεδίου με τις συμβατικές μεθόδους (χαρτί - χάρακας - παραλληλογράφος).
Αν και οι βασικές αρχές είναι ίδιες υπάρχουν βασικότατες διαφορές οι οποίες συνίστανται στην ιδιομορφία του μέσου επεξεργασίας και καταχώρησης.
Σχεδιάζοντας στο χαρτί , σπάνια χρησιμοποιούμε διαφορετικά ριζόχαρτα για τους τοίχους άλλα για τα υποστηλώματα , άλλα για τις δοκούς κ.λ.π. Στη σχεδίαση με το Autocad , μπορούμε φυσικά να ξεκινήσουμε να σχεδιάζουμε στο Layer 0 (όπως είναι η αρχική ρύθμιση) αλλά γενικά , αν θέλουμε να έχουμε αποτελεσματικό έλεγχο σε σύνθετα σχέδια , θα πρέπει να σκεφτούμε να οργανώσουμε τη σχεδιαστική μας πληροφορία ώστε να μπορούμε να απομονώνουμε ή να επεξεργαζόμαστε διαφορετικά "είδη" της σχεδιαστικής μας πληροφορίας με εύκολο αλλά και εποπτικό τρόπο.
Δεν έχει νόημα να τοποθετούμε τα αρχιτεκτονικά και στατικά στοιχεία στο ίδιο "ηλεκτρονικό" επίπεδο. Απεναντίας , σε άλλο επίπεδο θα βάλουμε τα κουφώματα , σε άλλο τους τοίχους , σε άλλο τα "γεμίσματα" με κεραμίδι κ.λ.π. Στη συνέχεια , ο πολιτικός μηχανικός , θα πάρει το/τα σχέδια του αρχιτέκτονα , θα τραβήξει "περασιές" και θα απομονώσει τα layers που δεν τον ενδιαφέρουν και στη συνέχεια θα τοποθετήσει τον κάνναβο των υποστηλωμάτων και θα ξεκινήσει τις "δοκιμές" επίλυσης του στατικού μοντέλλου.
Μετά θα πρέπει να ορίσουμε κάποιο όνομα το οποίο να μας θυμίζει τι είδους πληροφορίες θα καταχωρήσουμε στο συγκεκριμένο layer , το χρώμα του (για εύκολο οπτικό διαχωρισμό) , το είδος και το πάχος γραμμής. Επίσης μπορούμε να ορίσουμε το αν θα είναι εκτυπώσιμο ή όχι κάνοντας κλίκ πάνω στο εικονίδιο του plotter.
Γενικά , η ιεράρχηση και η σωστή οργάνωση του σχεδίου , θα μας εξοικονομήσει χρόνο κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας του. Αν π.χ. δεν προβλέψουμε να βάλουμε τις διαστάσεις σε ξεχωριστό επίπεδο , σε κάποια μελλοντική στιγμή , δεν θα μπορέσουμε εύκολα να δούμε το σχέδιο χωρίς διαστάσεις ούτε θα μπορέσουμε να ορίσουμε κοινό πάχος πένας για τη σχεδίαση των διαστάσεων.
