H εξάρτηση από το αυτοκίνητο και τα ορυκτά καύσιμα, όπως
επίσης και η παντελής έλλειψη σχεδιασμού στις ελληνικές πόλεις για την προώθηση
της εναλλακτικής μετακίνησης, μας κοστίζει πανάκριβα, όπως αποκαλύπτει με
στοιχεία η έρευνα των Βασίλη Κεφαλά, επ. καθηγητή του ΕΜΠ, και Στέλλας
Καλογεροπούλου, διδάκτορος Κοινωνιολογίας.
Οι δυο επιστήμονες «ακτινογράφησαν» τα οικονομικά στοιχεία
της μετακίνησης, παράγοντας που αποτελεί, μετά την κατοικία, μία από τις
σημαντικότερες πηγές κόστους για τον μέσο καταναλωτή, και τα συμπεράσματα στα
οποία κατέληξαν είναι εφιαλτικά, αφού κάθε μέρα πετάμε στον δρόμο 16
εκατομμύρια ευρώ μόνο και μόνο για να διανύσουμε μια απόσταση 7 χιλιομέτρων!
Σύμφωνα με τα στοιχεία που επεξεργάστηκαν οι δυο
επιστήμονες, ένα αυτοκίνητο ιδιωτικής χρήσης που κινείται καθημερινά στο κέντρο
της πόλης και σε μια μέση απόσταση 7 χιλιομέτρων καταναλώνει καύσιμα που
κοστίζουν κατά μέσο όρο 8 ευρώ την ημέρα. Από αυτά, τα 4 ευρώ είναι κατά μέσο όρο
ανά όχημα το κόστος καυσίμων και τα υπόλοιπα 4 ευρώ αντιπροσωπεύουν το κόστος
ασφάλισης, σέρβις, ατυχημάτων και λοιπών πιθανολογούμενων ζημιών.
Όπως επισημαίνουν οι Βασίλης Κεφαλάς και Στέλλα
Καλογεροπούλου, το μέσο κόστος μετακίνησης ενός Ι.Χ. αυτοκινήτου ανέρχεται σε
3.000 ευρώ όταν κινείται μέσα στην πόλη. Εάν υπολογίσει κανείς ότι συνολικά
στην Ελλάδα κυκλοφορούν 5.278.000 ιδιωτικά αυτοκίνητα, «αυτό σημαίνει ότι, αν
το καθημερινό κόστος μετακίνησης για το καθένα από τα αυτοκίνητα αυτά
ανέρχεται, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων ασφάλισης, σέρβις και ατυχημάτων, σε
8 ευρώ, για το σύνολο των Ι.Χ. αυτοκινήτων, που κινούνται σε αστικές περιοχές,
το ποσό αυτό γίνεται αμέσως 16.000.000 ευρώ την ημέρα, δηλαδή ετησίως 5,88
δισεκατομμύρια ευρώ».
Εάν υπολογίσουμε το κόστος στη διετία, αυτό ανέρχεται σε
11,7 δισεκατομμύρια ευρώ, όσο δηλαδή περίπου το κόστος των νέων μέτρων με την
εκ νέου περικοπή μισθών - συντάξεων και την αύξηση της φορολογίας.
Όπως επισημαίνει ο Βασίλης Κεφαλάς, το ποσό των 6
δισεκατομμυρίων ευρώ που σκορπάμε στον δρόμο είναι δυσβάσταχτο ακόμα και για
ευημερούσες οικονομίες, και τονίζει: «Νομίζω ότι απλώς θελήσαμε να ζήσουμε το
Δυτικό Όνειρο κατανάλωσης, όπου ένα “αστραφτερό” προβαλλόμενο τμήμα του είναι
το αυτοκίνητο, που, δυστυχώς, ακολουθείται αναγκαστικά από την αγορά του
πανάκριβου και ρυπογόνου πετρελαίου. Αποτυγχάνοντας, όμως, στον ευρωπαϊκό
ανταγωνιστικό στίβο όσον αφορά την παραγωγή, πληρώσαμε και πληρώνουμε το όνειρο
αυτό πολύ ακριβά: όχι μόνο δανειστήκαμε, αλλά, γενικότερα, υποστηρίξαμε
οικονομικά μοντέλα που βασίζονταν περισσότερο στο εμπορικό κέρδος, και μάλιστα
μέσα από την καταστροφή της πόλης και του περιβάλλοντος, εγκαταλείποντας τις
αξίες που συνοδεύουν όλα αυτά. Και τώρα που πρέπει να αναζητήσουμε διαφορετικά
μοντέλα τρόπου ζωής, για να μπορέσουμε δηλαδή να ζήσουμε πιο απλά, πιο φυσικά,
μας είναι δύσκολο να απαρνηθούμε το life style που υιοθετήσαμε τα τελευταία
χρόνια». Και αυτά τα διαφορετικά μοντέλα είναι η υιοθέτηση εναλλακτικών μέσων
για τη μετακίνησή μας στις πόλεις, όπως ποδήλατο, ηλεκτρικά οχήματα, είναι ένας
παράγοντας που θα συνεισέφερε στη µείωση του εθνικού χρέους αλλά και στην
ελάφρυνση των οικογενειακών προϋπολογισµών µε άκρως σηµαντικά οφέλη και στους
τοµείς της προστασίας του περιβάλλοντος και της δηµόσιας υγείας.
Πηγή : www.new.topontiki.gr
